Say ”Fuck You Very Very much” to Homophobes

Lilly Allen- an English singer intended it to be about Bush. But she didn’t put his name in it for a reason, and that’s so the song could be enjoyed in a more universal sense.
For me, aside from the “go to war line”, this song could be a fuck you to haters in general. Particularly bigots and homophobes.
Lily Allen stated when she publicly performed this song for the first time that it was about the BNP. She later indicated that it was about George W. Bush, then broadened it pretty widely allowing that it could be applicable to any closed-minded, bigotted conservatives, in any country.
When I wrote this song, it was about Nick Griffin and the BNP, then it was about George Bush in America, but now it’s just about anyone, really, anyone who pisses you off, this is just a song to say ‘F*ck your Sh*t.'”

Look inside, look inside your tiny mind

Mövlana Cəlaləddin Rumi və Şəms Təbrizi

İlahi eşqla dolub-daşan, haqiqat günaşi Şəms Tabrizi.

Bir yerda dayanmayıb, çox yerlar gazdiyi üçün ona Şəmsi-pərəndə, yani uçan Şəms deyirdilar. O da Mövlana kimi, böyük bir Haqq aşiqi idi. O da çoxlu ölkalar gazmiş, çoxlu alim va şeyxlar görmüşdü. Lakin özünün ifada etdiyi kimi, heç bi-rinda axtardığını tapmamışdı.

Daima «Allahım! Örtülü dostlarından birini mana göstar!» deya dua edardi.

Yuxusunda da ona istadiyinin Anadolu ölkasinda Bahaad-din Valadin oğlu Mövlana Calaladdin Rumi olduğu ilham edilmişdi.

Nahayat, bir gün Mövlana talabalari ila Salcuqilar karvansa-rayının onundan keçirdi. Qapının önünda o vaxta qadar heç görmadiyi, qiyafasindan yad olduğu bilinan bir adamı görür va salam verib yoluna davam edir. Mövlana öz-özüna «O, yad adama banzayir. Burada bela bir şaxsi heç vaxt görmamişam. Na qadar da nurlu üzü var» deya düşünarkan birdan atının yüyanini bir alin tutduğunu görür. Mövlana «Buyurun!» deyir. O şaxs da:

Divan-i Hafiz. Onuncu qəzəl (Hafiz Şirazi)

Xoca Şəms əd-Din Məhəmməd Hafiz Şirazi XIV əsr İran sufi şairidir. Yazdığı qəzəllər mistik düşüncə və məhəbbətin mədhinə görə Şərq ədəbiyyatının ən gözəl incilərindən sayılır.

Hafiz poeziyasında hətta müasir sürrealizmin elementlərinə də rast gəlmək olar. Hafiz şeirlərində dərin və abstrakt fəlsəfi fikirlər ifadə edir, şeirlərində şərab süzən oğlanların gözəlliyi də tərənnüm olunur.

Şair dünyanı tez-tez “viranə” bir yerə bənzədir, insan həyatını xəyalı və aldadıcı bir dövr sayır.

Ondan bir əsr əvvəl yaşamış Sədidən fərqli olaraq, Hafiz şeirlərini bir məcmuəyə – divana toplamamışdır. Buna görə də Hafizin yazdığı qəzəllərin dəqiq sayı məlum deyil.

Divan-i Hafiz. Onuncu qəzəl

Gülüb sərxoş halda tərli-tərli, qarışdırdı saçını

Əlində mehtərlə oxuyub şeir, cırdı əbasını

Axtarır gözləri mübarizə, çeynəyir dodaqları “heyif”

Oturdu yastığıma keçən gecə yanıma gəlib

Əyib başını qulağıma, dedi sakit kədərlə:

“Ey qoca sevgilim mənim, yatırsanmı sən?”

Verilər axtaran hər kəsə sübh çağı bu fincan,

İbadət etməsə o, şəraba, naxələfdir sevgiyə də

Ey tərki-dünya, get yolunla, yayındırma axıracan içənləri

Bu oldu bizə verilən hər şey yaradılma anında

Tökdüsə nəyi fincanımıza, içdik biz onu da

Balıydımı səmanın, şərabıymıdı sərxoşluğun

Təbəssümü fincanın, topa saçları oğlanın

Pozmuşdur Hafiz kimi çoxu andını saflığın

Hafiz Şirazi

Cənnət şərabı (Əbu Nuvas)

Əbu Nuvas əl-Həsən ibn Hani əl-Həkəmi Abbasilər dönəmində şerə gətirilən yeni üslubun ən önəmli təmsilçisidir. Əbu Nuvas bir çox şeir janrlarında yazmasına baxmayaraq ərəb ədəbiyyatına “xəmriyyat” – şəraba dair şeirlər müəllifi kimi daxil olmuşdur. Onun yaradıcılığı ilə ərəb poeziyası köhnə ənənələrdən uzaqlaşmış yeni məzmun kəsb etmişdir.

Ərəb poeziyasında dünyəvi şerin ilk nümunələri Əbu Nuvasın adı ilə bağlıdır.Əbu Nuvas ərəb poeziyasını forma cəhətdən də yeniləmiş və təmtəraqlı üslubu real bədii təsvir vasitələri ilə əvəz etmiş, şeir dilini sadələşdirmişdir.

Şeirləri şərabı və möhtəşəm eynicinsli sevgini təbliğ etdiyi üçün Əbu Nuvas geriliyin və xurafatın qurbanına çevrilmiş, ədəbiyyatdan anlamsız olan, intellekti olmayan xəlifə əl-Əminin kaprizlərinə görə həbs olunmuşdu. Möhtəşəm şeirlərinə nəzər salındıqda, dahi şairin öz həyatını nə qədər dəyərli bir abidəyə qurban verdiyini dərk etmək mümkün olur.

Əbu Nuvasın bəzi mənbələrdə həbsxanada vəfat etdiyi, başqa məlumatlara əsasən isə İsmail ibn Əbu Saleh tərəfindən zəhərləndirildiyi ehtimal edilir.

Cənnət şərabı

Parlaq piyaləsi şərabın, qara günəşi gecənin,

Axar gözlərdən yaşlar, edər cənnət şərabı!

Kemişdə günəş kürəsi, indi sarı şaxtagülü,

Atılıbdır zindana farsın məsum gözləri!

Kəndimdən gələn gördüm mən həmin vəhşini:

Vuraraq bir zərbəylə, o, sındırdı piyaləni.

Dörd küncə dağıtdı al rəngli o şərabı,

Yetişirdi illərlə, yaşlanırdı piyalədə,

Yayıldı ətri aləmə, gül içində yovşandan.

Baxır daim içənlərə qəzəbli baxış səmadan,

Müqəddəs bir içkini bu oğlan süzür sənə:

Yağışın büllur suyu, qovuşur şərab ilə.

Və o, mənə göz vurur, ah, nə ölümcül içki!

Və o, gəzib dolanır, səninsə ağlın azır…

Əbu Nuvas

Durum (Circumstance) filmi

Şəxsi həyat siyasi olanda

Yeraltı reyvlər və gizli ev partiləri təşkil etmək kimi – içki, rəqs və seks ehtimalı dolu hadisələrlə zəngin filmləri izləyənlər də qorxunc əxlaq polisi tərəfindən təqib, həbs olunmaq və daha pis münasibətlər görmək riski ilə üzləşirlər.

Bununla bərabər, dörd dost qanunları azadlıq naminə pozmaq barəsində həmfikir olsalar da, onların etdikləri itaətsizlik mənalarında görə fikirləri fərqlidir. Dostlardan biri cavan oğlan insan hüquqları haqqında cəmiyyətə car çəkmək və kütləni etiraz etməyə sövq etmək ehtiyacının olduğunu bildirdiyi halda, digər dostlar repressiyalar şəraitində sadəcə itaət etməmək faktının olmasının, təhlükəli bir cəmiyyətdə qadağan olunmuş həzzin dadılmasının özünün məğzi etibarı ilə yetərincə siyasi akt olması qənaətindədirlər.

Atefah və Şirin qarşılıqlı sevgilərinin erotik ehtirasa keçdiyi məktəbli qızlardırlar. Vəfat etmiş dissident valideynlərinin adı ilə damğalanmış Şirin yoxsulluqla ömür sürdüyü halda, Atefah ailəsinin var-dövləti və imtiyazlarından ərköyünləşib. Onun valideynləri – həkim və biznesmen – lüks olmaq ilə tədbirli olmağın tarazlığını təşkil edirlər. Onlar evdə şərab içir, Qərb klassik musiqisi dinləyir və fikirlərini açıq şəkildə deyirlər. Lakin onlar da cəmiyyətin məhdudiyyətlərini qəbul edirlər ki, qızları Atefah da bunu dözülməz hesab edir. Çimərliyə gedən zaman Atefahın atası Firuz “Bir gün hamımızın birlikdə üzməsi mümkün olacaq” deyir, lakin bununla belə, görünür ki, hətta qadınlar dənizə girdikləri  halda, Firuz arzu etməkdən artıq heç nəyə qadir deyil. Şirin və Atefah isə, əksinə olaraq, düşünmədən paltarlarını çıxararaq, gün doğan vaxtda, boş çimərlikdə dalğalara baş vurmağa hazırdırlar.